Verslag werkbezoek januari 2019
In januari zijn twee bestuursleden naar Sri Lanka gegaan voor een werkbezoek.
Eerst zijn we naar het nieuwe tehuis in Ja Ela gegaan. Er wonen momenteel 10 meisjes.
Hier wonen de oudere meisjes, die naar de universiteit, de hotel- of naaischool gaan.
Twee meisjes zitten in het laatste jaar van de “highschool”. Ze gaan met de bus naar school.
Helaas is het tehuis nog steeds niet aangesloten op de waterleiding. Dit zal pas in 2020 (is de planning) gaan gebeuren. Nu gebruiken ze water wat afkomstig is van de naastgelegen kerk.
Regelmatig komt het voor dat ze een halve of zelfs een hele dag geen water hebben. Dat is ook de reden dat er nu nog maar 10 meisjes wonen in plaats van de geplande 16 meisjes.
Er wordt nu onderzocht of er een waterpomp geïnstalleerd kan worden in de tuin, zodat ze hun eigen waterbron hebben.
De planten in de tuin zijn flink gegroeid. Het huis ziet er schoon en netjes uit.
Het was leuk om met de meisjes te praten. Ze durven steeds beter Engels te spreken. We hebben ook samen gedanst, kaarten gemaakt, en televisie gekeken. Zondags zijn we naar de mooie basiliek in Te Watte geweest. De meisjes worden begeleid door zuster Angelica.
Er heerst een vrolijke, gezellige sfeer in het tehuis.Angela, één van de meisjes, is toegelaten tot de nationale dansgroep: “Channa Upuli Dance”, waar ze heel blij mee is. Het is heel bijzonder om in deze dansgroep te mogen zitten. Elke zaterdag moet ze naar Colombo om te oefenen. De dansgroep verzorgt optredens in verschillende landen.
Angela is één van de eerste meisjes die is opgenomen na de tsunami in 2004. Zij was toen een heel stil terugtrokken meisje waar je bijna geen contact mee kon krijgen. Wat ontroerend en fijn om te zien hoe zij zich heeft ontwikkeld tot een vrolijk, enthousiast meisje!Lanka, ook één van de eerste meisjes, werkt nu in een hotel vlakbij Negombo. Ze woont in een hostel, samen met 12 andere meisjes. Dit hostel behoort bij het hotel. Hier mogen ze gratis wonen. Alle meisjes die hier wonen, werken in het hotel. Lanka heeft het hier erg naar haar zin. Ze verdient nu haar eigen geld. Zuster Amatha heeft geregeld contact met haar. Ook komt Lanka regelmatig op bezoek in het tehuis. Dat is en blijft haar thuis! Fijn om te horen dat de oudere meisjes hun plekje in de maatschappij vinden. Afgelopen jaar is er ook één van de meisjes getrouwd.*De meisjes, die straks klaar zijn met hun studie, zullen, tot zij een baan hebben en op zichzelf kunnen wonen, of tot ze trouwen, begeleid worden door zuster Amatha. Zolang zij geen eigen woonruimte hebben, blijven ze in één van de tehuizen wonen.*Zuster Amatha koopt rijst, vitamines, melkpoeder e.d. in het groot in en dat verdeelt ze over de tehuizen. Elk tehuis krijgt een maandelijks bedrag waar ze de elektriciteit, dagelijks eten, de bus en spullen voor school van moeten betalen.*Elk jaar worden er voor de kinderen nieuwe uniformen, schoenen, sokken, rugtassen, waterflessen, broodtrommeltjes en leerboeken aangeschaft. Dat is elk jaar een flinke kostenpost. |
|
|
| In het tehuis in Katupotha zijn 2 nieuw meisjes erbij gekomen. Een meisje van 5 jaar, die op een eilandje vlakbij Negombo woonde, waar alleen vissers wonen. Waar helemaal geen voorzieningen zijn, ook geen water. Ze moeten alles doen met zout water. Haar vader is aan de drank en haar moeder is weg. Daarom is door de kinderbescherming de hulp van zuster Amatha ingeroepen. Het andere meisje, 6 jaar, kon ook niet meer verzorgd worden door haar moeder, omdat die ernstig ziek is en de vader is weg. Andere familie kan ook niet voor haar zorgen. Gelukkig voelen ze zich al helemaal thuis hier in het tehuis. Ze zien er ontspannen en vrolijk uit. Eén van de meisjes houdt niet van rijst, wat nog wel een probleempje is, aangezien ze 2 of 3 keer per dag rijst eten. Begin januari zijn de 2 meisjes op school begonnen.
We werden in alle tehuizen heel hartelijk en enthousiast ontvangen. De tehuizen zien er goed uit.
In de tuinen staan mango-en bananenbomen en palmbomen met veel kokosnoten. De kokosnoten worden gebruikt bij het koken en het bakken. Af en toe proberen ze ook groenten en kruiden te planten en te oogsten, maar dat is best moeilijk omdat het hier soms erg lang droog kan zijn. De kinderen helpen mee om de bloemen en de planten te verzorgen.
Eén van de tehuizen heeft problemen met de toiletten, er zit ergens een lekkage. Hopelijk wordt het probleem snel opgelost. Wij vinden het erg belangrijk dat de tehuizen goed worden onderhouden.
Het is leuk om met de kinderen en de zusters samen te eten. We hadden ook alle tijd om samen spelletjes te doen, te zingen en te dansen. Uit Nederland hadden we de spellen: “Memory” en “Domino” meegenomen. De kinderen vonden het erg leuk om samen spelletjes te spelen. Ze kregen er geen genoeg van. Maar er moest ook huiswerk gemaakt worden. We probeerden een beetje te helpen. Ze vonden het leuk als we Engelse woordjes overhoorden. De kinderen vonden het ook erg leuk om ons Singalese woordjes te leren. Dolle pret als wij probeerden de woordjes na te zeggen. We kunnen nu wel tot 10 tellen in het Singalees! En ook nog wat andere woordjes, maar het is een moeilijke taal voor ons.
Toen we in Katupotha waren, hadden de kinderen een vrije dag, omdat het een Tamil feestdag was.
We gingen met een groepje wandelen. We liepen over mooie weggetjes met veel palmbomen. We kwamen ook bij een oud, boeddhistisch tempeltje en een mooi meer. We hadden veel plezier met zijn allen en er werden natuurlijk veel foto’s gemaakt. De meisjes gaan graag op de foto! Ze vonden het ook erg leuk om bloemen voor ons te plukken Die moesten we in ons haar en achter onze oren doen. Na 1,5 uur liepen we terug, want het werd toch wel erg warm.
Thuisgekomen deden ze meteen hun mooie jurkjes uit! Zuster Gabrielle gaf ons allemaal een glas heerlijke koele limonade, en wij trakteerden op sultana’s. |
|
|
Schoolbezoek
We zijn met zuster Gabrielle in een tuktuk naar de school gegaan. Deze morgen werden de nieuwe kinderen van 6 jaar feestelijk welkom geheten. Toen we aankwamen, stonden de kinderen allemaal buiten te wachten. De meisjes aan de ene kant en de jongens aan de andere kant. Ze hadden bloemen in hun hand voor de nieuwe kinderen. Na een poosje kwamen de jongste kinderen netjes in de rij, twee aan twee aangelopen. Ze kregen allemaal een boeketje bloemen. De ouders stonden ook allemaal te wachten. Toen liepen we met zijn allen naar een grote zaal. De directeur vond het zo leuk dat wij er waren, dat wij op de voorste rij mochten zitten. Na zijn openingswoord werden de kaarsen in de boeddhistische kandelaar aangestoken. Wij werden ook uitgenodigd om een kaars aan te steken! Daarna sprak de monnik gebeden uit. De kinderen moesten om de beurt naar hem toe en kregen een gebedskoordje rond hun pols. Toen volgden er toespraken van de directer, een Engelse lerares en een weldoener die de school sponsort. Er werden dansen opgevoerd door de oudste meisjes en daarna door de jongste kinderen. De directeur vroeg of wij een Nederlands liedje wilden zingen…. We konden zo snel niets anders dan “Altijd is Kortjakje ziek” bedenken, daarna zongen we nog “Lang zal ze leven”. Iedereen ging spontaan mee klappen. We kregen een groot applaus! Dat was wel even spannend. Weer werden we uitgenodigd om op het podium te komen en samen tasjes met boeken aan de kinderen uit te delen. Heel leuk om zo mee te mogen helpen. Als klap op de vuurpijl mochten we ook de klas “openen” door een lint door te knippen en mochten we alle kinderen naar hun plekje in de klas begeleiden. Al vonden sommige kinderen dat wel heel spannend en een beetje eng. Na nog een groepsfoto genomen te hebben, werden we meegenomen naar een kantoor, waar alle leerkrachten waren, de juffen in mooie sari’s. We kregen melkrijst, een banaan en thee. De directeur bedankte ons hartelijk voor ons bezoek. Dat stelden ze heel erg op prijs. Daarna hebben we nog in de klassen gekeken. De kinderen kregen ook allemaal een bordje met lekker eten.
Wat een prachtige, bijzondere morgen!
We zijn terug gegaan met de bus. Ook een belevenis om in zo’n oude, overvolle bus te staan! |
|
|
|
We eindigden ons werkbezoek in Sri Lanka in het tehuis in Kelaniya. We kregen ook hier een warm welkom.
Na het avondeten speelden we samen met de kinderen buiten allerlei spelletjes. Wat een plezier hadden ze hierin, en wij ook! Er wonen hier meisjes van 4 tot 16 jaar en allemaal speelden ze mee.
Er zijn hier het afgelopen jaar 6 nieuwe meisjes bij komen wonen, waaronder een tweeling van 4 jaar. De moeder van de meisjes kon en wilde niet meer voor hen zorgen en heeft ze aan oma “gegeven”. Die moest de kinderen maar onderhouden en opvoeden. Maar het bleek hun oma helemaal niet te zijn en ze liet de kinderen gewoon aan hun lot over. Via de kinderbescherming zijn ze hier in Kelaniya gekomen. Het is fijn dat er hier voor de meisjes een plaats is waar voor hen wordt gezorgd. Maar wat zijn het toch trieste verhalen. Je beseft dan des te meer dat wij het, hier in Nederland, zo ontzettend goed hebben. In februari zullen er nog 3 of 4 meisjes bij komen.
De kinderbescherming houdt het reilen en zeilen van de tehuizen goed in de gaten. Regelmatig komen ze de tehuizen onaangekondigd bezoeken.In Kelaniya hebben de zusters een “nursery” opgezet, een soort crèche. Hier gaan de jongste kinderen uit het tehuis naar toe en hier komen ook de kinderen uit arme gezinnen, uit het stadje, naar toe. Tot ze 6 jaar zijn en naar school gaan. Een mooi initiatief. De ouders van de andere kinderen geven een minimale vergoeding. We hebben een morgen meegeholpen, we hebben gezongen, spelletjes gedaan en geverfd met de kinderen. Heel leuk! De kinderen komen maandag tot en met vrijdag van 8:00 uur tot ongeveer 11:30 uur.
We hebben samen met de kinderen en een stel zusters de verjaardag van zuster Amatha gevierd. Ze had een heerlijke taart meegenomen. De kinderen hadden bloemen voor haar en mooie, zelfgemaakte kaarten. Het was een gezellige middag.We hebben ook gekeken hoe ze roti (een soort pannenkoek van kokosmeel) maken, op een op hout gestookt vuur. Eén van de meisjes zat geraspte kokos met sambal te mengen in de vijzel. ’s Avonds hebben we dus roti gegeten met sambal en geraspte kokos en banaan. En we eindigden natuurlijk met een kopje thee.
We hebben van alles leren eten. Soms was het heel pittig en moesten ze lachen om onze gezichten.
Eén van de jonge kinderen had al 3 dagen koorts. We zijn met zuster Bernadette en het meisje naar de dokter gegaan. Ze kreeg medicijnen voorgeschreven. De volgende dag moest ze bloed laten prikken, want er komt hier steeds vaker malaria voor en ze had de symptomen hiervan. ‘s Morgens bijna geen koorts en ’s avonds flink oplopende koorts. Zuster Bernadette vertelde ook dat ze heel slecht eet en daardoor weinig weerstand heeft. Goed om te zien dat de kinderen ook medische hulp krijgen, wanneer dat nodig is. Ook de tandarts wordt regelmatig bezocht.Almsgiving
Regelmatig krijgen ze in de tehuizen een zogenaamde “Almsgiving”. Dat is een mooi gebruik in Sri Lanka. Wanneer je iets te vieren hebt, dan breng je ook iets naar mensen/kinderen die het niet zo goed hebben. Wij hebben het twee keer meegemaakt. Eerst kwam er een man bakjes rijst met kip van KFC brengen. Een “Almsgiving” omdat hij jarig was. De kinderen zongen voor hem.
Een andere keer kwam er een hele familie een “Almsgiving” brengen. Hun zoontje werd die dag 7 jaar. Ze brachten een prachtige “treintaart”, limonade, koekjes en bananen. Terwijl de meisjes zongen keek de moeder via Skype mee. Zij werkt in Dubai. Oma, zussen, broer en nichtjes en neefjes waren ook mee gekomen. “Almsgiving”; wat een mooi gebruik!
De kinderen hebben ook een “music class”. Onder leiding van één van de oudste meisjes, spelen ze op de melodica, belletjes, tamboerijnen en dergelijke. Mooi om te zien hoeveel plezier ze samen hebben.Tijdens ons verblijf in Kelaniya werd de “Perahera” gehouden. We gingen samen met zuster Raffaëla en Angela naar de tempel om naar de “Perahera” te kijken. Die werd nu, wegens geld gebrek, op het terrein van de tempel gehouden. Er liepen o.a. versierde olifanten, muzikanten, dansers, vlaggendragers en “vuurdraaiers” mee in de optocht. Het was een bijzondere belevenis om dit, tussen de lokale bevolking, mee te maken.
Wat hebben we nog meer gedaan
Op zondag zijn we met de kinderen naar de mis gegaan, in de naastgelegen kerk. ’s Morgens vroeg om 7 uur! Na het ontbijt hebben we met een groepje meisjes naar de rivier gewandeld. We hadden een paraplu voor de schaduw mee, want de zon is erg fel. De kinderen vonden het leuk om ons allerlei dingen te laten zien. We hebben geleerd hoe sommige bloemen en vruchten heten in het Singalees.
Wij hebben de kinderen vingerhaken geleerd en twee van de oudste meisjes leerden we haken met een haaknaald. Gezellig om zo samen bezig te zijn. Er worden kettingen en armbandjes van de haaksels gemaakt. Maar het viel nog niet mee om te haken met een haaknaald!
We hebben samen kaarten gemaakt, ze hebben ons geleerd hoe je filigraanfiguurtjes kunt maken. Een priegelig werkje. Sommige meisjes maakten prachtige kaarten. We hebben een heleboel kaarten meegekregen om hier op de zomermarkten te verkopen.
We hebben geleerd hoe we kokos moeten raspen, met een molentje. Best zwaar werk! We zagen hoe de zuster de afvalhoop aanstak, zodat er geen ongedierte op afkomt.
Rond 5 uur moesten we ons elke dag goed insmeren, want dan kwamen de muggen.
We hebben ook een bezoek gebracht aan de aartsbisschop. Wanneer zuster Amatha hulp nodig heeft voor iets, dan kan ze altijd terecht bij de aartsbisschop. Hij heeft een tehuis laten bouwen voor dakloze ouderen. Dit tehuis staat ook in Kelaniya. Onze kinderen bezoeken geregeld dit tehuis en zingen en dansen voor de mensen. Daar genieten ze heel erg van. Soms mogen ze ook in de grote keuken van het ouderen tehuis, koekjes of taarten bakken, die ze dan samen opeten.
We werden uitgenodigd om te blijven eten. Zuster Francisca heeft speciaal voor ons pizza’s gemaakt.
Het was een heerlijke, super gezellige maaltijd. De aartsbisschop is een hele vriendelijke man met moderne ideeën. Hij kan ook ontzettend goed vertellen en hij weet heel veel van de geschiedenis van zijn Sri Lanka. Ook vertelde hij ons over de vele reizen die hij gemaakt heeft.
Na een hartelijk afscheid gingen we terug naar het tehuis.
Elke zondagavond houden ze “happy hour”. Er wordt dan gedanst en gezongen en één van de meisjes kondigt de optredens aan in het Engels! De teksten moeten ze zelf schrijven. Ze vroegen of wij Nederlandse liedjes wilden zingen. Natuurlijk wilden we dat. Daarna hebben we met zijn allen gedanst. Wat een leuke, gezellige avond was dat!
Boodschappen
Samen met zuster Amatha hebben we een printer gekocht voor het tehuis in Kelaniya. Ze moeten voor school vaak kopieën maken. Voorheen moesten ze voor elke kopie naar een winkeltje en dat is best duur. We kochten ook een rijstpan voor het tehuis in Katupotha, en nog wat kleine huiselijke benodigdheden. Ook kochten we nog wat spelletjes, puzzels, verf en kwasten en papier voor de kinderen. Wat heerlijk dat we de mogelijkheid hebben om te helpen en om dit samen te doen.
We zijn ook naar Negombo geweest om wat spulletjes te kopen, die we in Nederland weer kunnen verkopen. |
|
|
|
|
Afscheid
Veel te snel brak onze laatste dag aan. Voor ons afscheidsfeestje gingen we naar de supermarkt en kochten we chips en koeken voor de kinderen en chocolade voor de zusters. Ook kochten we in een winkeltje leuke gekleurde armbandjes. Daarna weer snel terug, want het was heel warm.
Toen we weer terug waren werden we enthousiast begroet door de kinderen en de zusters uit de andere tehuizen. Die waren allemaal gekomen voor ons afscheidsfeest! Daar werden we toch wel even stil van.
Na de lunch gingen de kinderen nog even oefenen voor het feest. Wij gingen leuke pakketjes maken om uit te delen. Zakjes chips, koekjes, armbandjes en ”hartkaartjes” met onze namen erop. Voor de zusters chocola met een “hartkaartje”.
Het feest begon om kwart over vier. Ze hadden buiten stoelen voor ons neergezet en bankjes voor de kinderen. Het zag er heel feestelijk uit.
Twee meisjes kwamen ons halen, de anderen stonden ons buiten op te wachten. We kregen een mooie bloemenketting omgehangen. Achter de danseressen, in mooie witte jurken, werden we naar onze plaats gebracht. Nadat we de kaarsen hadden aangestoken, begon de voorstelling. Mooie, leuke dansen en liedjes. Ze hadden allemaal hun mooiste jurkjes aangetrokken. Wat een feest!
Echt ontroerend. De kinderen genoten ook heel erg. Aan het eind van het feest moesten we naar voren komen en werden we toegesproken door één van de meisjes, in het Engels! We werden heel erg bedankt voor ons werk, ook Theo, onze penningmeester, die helaas niet met ons mee kon gaan. We kregen mooie zelfgemaakte kaarten en een paar cadeautjes.
Wij bedankten de kinderen en de zusters voor de gezelligheid en voor alle verwennerijen. We haalden onze traktatie, die met gejuich werd ontvangen. Er werd gesmuld van de lekkernijen. Daarna werden er nog allerlei spelletjes gedaan, zoals zaklopen in rijstzakken, met waterballonnen gooien, flessen vullen met water, een spelletje met meel en touwtrekken. En daar moesten wij natuurlijk ook aan mee doen. Wat een leuke, vrolijke boel. En een super afscheidsfeest!
We sloten de dag af met een gezellige maaltijd, iedereen kreeg een heerlijk ijsje!
Nadat we nog een poosje met de zusters hadden zitten praten, werd het tijd om te gaan slapen.
De laatste spullen werden ingepakt, nog even onder de douche en dan naar bed. |
|
|
|
|
Vertrek
Om half 6 ging de wekker. We werden om half 7 uitgezwaaid door de kinderen. Het is voorbij…….
’s Avonds om half 8 landden we in Amsterdam. Om 22.30 uur kwamen we thuis in Kloetinge.
Wat hebben we veel gezien, gedaan en besproken, maar we hebben vooral genoten van en met de kinderen en de zusters!! |
|
Previous Post
Next Post